Het is toch niet te geloven?! Het hele voorjaar was qua weer prut, in de meivakantie kreeg ik zin om de kerstboom op te zetten en op het moment dat scholieren en studenten flink aan de bak moeten, wordt het zonnig zomerweer. Het motivatieniveau om te studeren zakt tot een dieptepunt en als ouder vraag je jezelf af: "Hoe krijg ik mijn kind weer gemotiveerd?" Doelen stellen Het is belangrijk om met je kind goed te bespreken welke doelen hij/zij wil behalen. Hoe hangt de vlag erbij? En hoe zou de vlag er het liefst bij hangen? Wanneer het voor jouw kind duidelijk is waarom hij moet studeren, dan is de motivatie groter en ook beter vast te houden. Plannen Een goede studieplanning is onontbeerlijk. Kijk goed samen welke onderdelen van een vak gekend moeten zijn: woordjes, kennisbegrippen, oefeningen, bewijzen,... Neem ieder onderdeel op in de planning. Zorg ervoor de planning haalbaar is en blijft. Het heeft weinig zin om te veel op één dag te plannen. De kans is dan namelijk groot dat de planning niet gehaald wordt en dat is dan weer niet motiverend. Pomodoro Om de studieperiodes niet te lang en overzichtelijk te houden, kan je de pomodorotechniek toepassen. Nee, jouw tiener hoeft hiervoor niet op kookles, maar het gaat om een bepaalde studietechniek. Zet een wekker, alarm of iets anders op 25 minuten. Na die 25 minuten neemt jouw kind 3 minuten pauze. Na de vierde 'pomodoro' mag er een langere pauze genomen worden van 15-20 minuten. Op deze manier krijgen de hersenen op tijd ontspanning en presteren ze optimaal. En dan... een beloning! Stel wat leuks in het vooruitzicht als jouw kind toch een hele middag hard gestudeerd heeft. Dat kan iets kleins zijn, zoals een versgebakken muffin, of als het weer het toelaat, een lekker ijsje. Heeft jouw tiener toch nog opstartproblemen, of ben je geïnteresseerd in de begeleiding die ik aanbied? Laat het mij weten en dan kijken we samen hoe ik jullie kan helpen.

Daar is ze toch, wat een schatje! Ik denk dat ik hier een jaar of elf was en we gingen met de klas op schoolreis naar de Biesbos. Helaas was de meester vergeten te vertellen dat het in de Biesbos vol met brandnetels stond en ik en de jongen voor mij waren de enigen met een korte broek. Laten we zeggen dat dat niet helemaal een succes was, maar goed. Alhoewel ik er heel braaf uitzie op de foto, was ik allesbehalve een ideale student. Ik was koppig, eigenwijs en wilde naar niemand luisteren die mij advies wilde geven. Nu kan ik nog steeds koppig zijn, maar ik kan gelukkig wel heel goed luisteren. En dat is van cruciaal belang wanneer je met kinderen werkt. Want wanneer je niet naar hen luistert, naar wat zij vinden en naar wat zij willen, kun je als volwassene het wel heel goed bedoelen, maar de boodschap komt toch niet goed aan. Overgang groep 8 naar middelbaar onderwijs Ik haalde op de basisschool altijd heel goede punten. Het leren ging nagenoeg vlekkeloos. Ik sloot groep 8 af met een VWO-advies en was helemaal klaar om ze op het gymnasium eens te laten zien wat ik allemaal kon. Viel dat even tegen; de eerste proefwerkperiode had ik bijna alleen maar onvoldoendes. En echt grote onvoldoendes, een hoop 4’en en volgens mij zelfs een 2 voor Nederlands. Mijn ouders moesten op gesprek komen bij mijn mentor, want die wilde graag weten wat er nu gebeurd was. Aan mij werd hetzelfde gevraagd, maar ik had werkelijk geen idee. Ik had toch dezelfde technieken toegepast die al die tijd op de basisschool prima gewerkt hadden. De mentor wist mij te vertellen dat ik toch echt beter mijn best moest doen en harder moest leren. En ik zei alleen maar: “Ja, maar hoe doe je dat dan?!” Kan veel beter Dat commentaar van de mentor heb ik mijn hele middelbare schoolcarrière gehoord: “Marianne kan veel beter, Marianne moet harder leren, Marianne moet dit en Marianne moet dat.” Er is echter geen enkele docent geweest die mij heeft uitgelegd hoe ik dat dan kon aanpakken. Ik heb op school nooit geleerd hoe je een samenvatting moest maken, wat het verschil is tussen kennen en herkennen. Verder studeren Toen ik later verder studeerde, bleek ik erg goed in talen. Ik rolde eigenlijk in de studie Nederlands en Engels op de lerarenopleiding. In het begin vond ik het lesgeven maar niks. Voor een grote groep spreken kan best eng zijn, zeker als je zelf nog wat onzeker bent. Toch merkte ik dat ik het steeds leuker ging vinden, vooral omdat ik de frustraties van heel veel kinderen kon begrijpen. Ik ben mij altijd blijven verplaatsen in de denkwereld van de jongere. Soms zijn er vakken lastig of botst het met een ander; dan is het fijn dat er iemand zegt: “Ja, ik begrijp dat je het niet eerlijk vindt, maar wat ga je eraan doen om het op te lossen?” Toch meer en beter Ik heb altijd geweten dat ik meer wilde leren over leren en ontwikkelen. Een Master Speciale Onderwijsbehoeften was een logische volgende stap. Waar dat mijn medestudenten minstens 2 jaar inplanden voor deze studie, heb ik ze binnen 1 jaar afgerond. Mijn docenten en mijn medestudenten waren verbaasd over het tempo waarmee ik mijn examens afrondde en mijn projecten indiende. Ikzelf echter niet: ik paste de adviezen toe die ik aan mijn leerlingen gaf en ze werkten ook nog! Roeping gevonden Na mijn master voelde ik dat ik meer moest doen met mijn kennis en ervaring. Ik besloot in 2016 mijn eigen bedrijf Mosselman Training en Coaching op te starten. Ik wilde kinderen en jongeren de begeleiding aanbieden die ik zelf altijd gemist had en waarvan ik wist dat er veel nood aan was. Nu, 5 jaar later, heb ik al tientallen kinderen, jongeren en volwassenen begeleid bij het studeren en het plannen. Het vergroten van hun vertrouwen en het aanreiken van de juiste strategieën staan centraal. Veel van de kinderen en jongeren die ik begeleid komen al jaren en ik heb hen ondertussen goed leren kennen. De transformatie van een onzeker en vertwijfeld kind tot een jongere die weet wat hij kan, zelfstandig aan de slag kan en het vertrouwen heeft in zijn eigen kunnen, dat is het mooiste wat er is. Dit werk is mij op het lijf geschreven, en het mooie is dat het niet eens als werk voelt. Iedere dag mag ik doen wat ik het allerleukste vind: anderen leren studeren met meer vertrouwen en minder stress en daar ben ik enorm dankbaar voor. Ben jij benieuwd naar begeleiding die ik aanbied? Wil je met mij aan de slag, zodat jij wel weet hoe je moet leren? Neem contact met mij op, dan gaan we samen aan de slag!

Weet je wie het gros van de kinderen aanduidt als hun grootste voorbeelden? Niet Mark Zuckerberg of Elon Musk, maar hun eigen ouders. Mooi toch? Dit heeft echter wel consequenties; kinderen leren van hun ouders. Niet alleen hoe ze moeten eten met mes en vork, maar ook hoe ze zich moeten gedragen bij tegenslagen of hoe ze een moeilijke taak tot een goed einde kunnen brengen. Als je van je kind een gezonde dosis doorzettingsvermogen en motivatie verwacht, dan zal je dit zelf ook moeten laten zien. Met andere woorden: pratise what you preach. Ben je een fanatieke sporter die toch iedere week naar de sportschol trekt of ga je iedere avond een groot blokje om met de hond, weer of geen weer? Dan vormt dit inspiratiemateriaal voor je kind. Geef je zelf na iedere tegenslag de brui aan dat lastige dieet? Mopper je iedere keer dat de kat gevoerd moet worden? Ook dat is inspiratiemateriaal voor je kind. Mag je kind na drie tennislessen alweer stoppen? Of geef je mee dat het ergens voor heeft toegezegd en dat het vervolgens ook het traject moet afmaken? Welke waarden wil je dat ze meekrijgen en welke waarden geef je ze (vaak onbewust) mee? Wees je bewust van je positieve, maar ook negatieve invloeden. En dat wil niet zeggen dat je als een Wonder Woman al het kwaad moet verslaan of als een Lionel Messi alle ballen omhoog moet houden. Maar pas als het besef er is dat je acties wel degelijk invloed hebben, kun je er actief mee aan de slag. Dit gaat verder dan waarden en normen. Je kunt je kind ook positief beïnvloeden door ze kennis te laten maken met jouw interesses: jouw muzieksmaak, jouw favoriete boeken of films. Het is niet waar dat jongeren alleen maar geïnteresseerd zijn in jongerencultuur. Hoe vaak hoor je een jonge muzikant zeggen dat hij beïnvloed is door de Beatles en dat hij of zij die heeft leren kennen door de muzieksmaak van zijn ouders. Hoeveel jongeren raken toch gecharmeerd door de boeken van Tolkien, juist omdat het de lievelingsverhalen zijn van vader of moeder? En dit verhaal strekt zich ook uit tot de opleiding van je zoon of dochter. Als je aangeeft dat je een goede opleiding belangrijk vindt en dat je kind zich er serieus voor moet inzetten, dan breng je dat ook over. De meeste ouders schieten alleen wakker wanneer het rapport niet goed is, maar je zou altijd interesse moeten tonen. Jij vindt het ook fijn dat als je thuiskomt van het werk er iemand vraagt hoe je dag was en hoe je bepaalde leuke of lastige zaken hebt ervaren. Met kinderen is dat niet anders. Onderzoek toont aan dat kinderen met geïnteresseerde ouders vaker bewuste positieve keuzes maken wat betreft hun leren en inzet voor schoolwerk. Schiet hier echter ook weer niet in door. Ouders die te controlerend zijn, werken juist averechts. Aan de andere kant kun je niet verwachten dat je kind er 100% voor gaat als je blijft herhalen dat school niet belangrijk is en dat het vooral leuk moet zijn. Hoe dan ook, wees je bewust van de invloed die je als ouder uitoefent, positief en negatief. Laat jouw invloed de manier van leren van je kind positief beïnvloeden, want, geef toe, alle beetjes helpen.

Heb je al eens geprobeerd om een marathon te rennen? Ik in ieder geval niet. Ik hou wel van rennen, maar niet zo lang en niet zo ver ;-) Het lijkt me echter logisch dat je niet thuis je renschoenen aantrekt, de deur uitloopt en meteen de volledige afstand wegtikt. Zo is het ook met studeren. Het is veel makkelijker en veel motiverender om de doelen die je probeert na te streven, klein te maken. Op die manier houd je het voor je kind overzichtelijk en blijft het gemotiveerd door de successen die het behaalt. Formuleer doelen Stel, je kind wil op een gestructureerde manier aan de slag met zijn of haar leerstrategie. Dan begin je eerst samen na te denken over de doelen die je kind wil bereiken. => "Ik wil slagen" is op zich een mooi streven, maar als doel nog te vaag. Maak het kleiner; wat wil je precies? => "Ik wil voor wiskunde een 7 halen" is een voorbeeld van een concreet doel, maar nog kan het specifieker. => "Ik wil voor wiskunde op het volgende proefwerk een 7 halen" is nog veel beter. Het doel is nu klein, meetbaar en tijdsgebonden. Formuleer vervolgens een aantal doelen. Dat hoeven er geen 63 te zijn en dat is ook totaal niet werkbaar. Ik werk zelf het liefst tijdens de begeleiding met drie doelen. Niet te weinig (je moet toch een beetje ambitieus blijven) en niet te veel. SMART Het formuleren van doelen op deze manier wordt ook wel SMART genoemd: specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en tijdsgebonden. Specifiek betekent dat je het doel klein maakt. Wees concreet en dwaal niet te veel af met vage begrippen of bewoordingen. Meetbaar wil zeggen dat je moet kunnen meten of je het doel behaald hebt. Een 7 voor het volgende proefwerk van wiskunde is perfect te controleren. Met acceptabel wordt bedoeld dat je kind achter het doel staat wat het heeft geformuleerd. Daarom is het belangrijk dat het doel vanuit het kind komt, zodat het zich ook verantwoordelijk voelt voor het halen ervan. De R staat voor realistisch. Het doel moet gehaald kunnen worden. Het vak geschiedenis serieus aanpakken is natuurlijk mooi, maar het is niet realistisch om te verwachten dat je ineens tienen gaat halen, als je denkt dat de steentijd de periode was voor de Tweede Wereldoorlog en Napoleon en Julius Caesar regelmatig bij elkaar op de koffie kwamen. Tijdsgebonden is de laatste; doelen moeten binnen een bepaalde tijd gehaald kunnen worden. Bijvoorbeeld "Ik wil de aankomende maand iedere dag 10 minuten extra studeren op de woordjes van Engels. Veel mensen weten waar SMART voor staat, maar weinigen passen het toe wanneer ze zelf doelen moeten stellen. Opvolging Terug naar onze leerstrategie. Je weet nu dat je doelen moet formuleren en dat je de doelen best SMART formuleert. Zorg er nu voor dat je de doelen regelmatig evalueert. Zijn de doelen nog actueel of moeten/kunnen ze ondertussen aangepast worden? Maak van de doelen iets wat leeft en waar je kind actief mee bezig blijft. Maak bijvoorbeeld om de drie weken de balans op: is je kind nog op de goede weg? Moeten er zaken bijgestuurd worden of loopt het allemaal vlotjes? Het werkt motiverend voor je zoon of dochter om te zien dat het al stappen voorwaarts heeft gezet. Net zoals jij op Strava bijhoudt hoeveel kilometer je rent in welke tijd, is het voor je kind belangrijk om te kunnen zien hoe het zich verbetert. De start van een goede leerstrategie start dus idealiter met het SMART formuleren van (drie) doelen. Verlies niet uit het oog dat deze doelen regelmatig herbekeken en geëvalueerd moeten worden om ze levend te houden. En, om de titel eer aan te doen, hou het klein. Veel leerplezier!